Wpływ Dekompresji Kręgosłupa

na Aktywność Mięśni Lędźwiowych i Wysokość Dysku u Pacjentów z Przepukliną Krążka Międzykręgowego

Przepuklina krążka międzykręgowego w odcinku lędźwiowym jest poważnym schorzeniem, które często prowadzi do przewlekłego bólu pleców oraz problemów z poruszaniem się. Jednym z nowoczesnych podejść w terapii tego schorzenia jest terapia dekompresyjna kręgosłupa. W poniższym artykule przybliżymy wpływ tej metody na aktywność mięśni lędźwiowych oraz wysokość dysku, co zostało zbadane w ramach klinicznego eksperymentu.

Mechanizm działania dekompresji kręgosłupa

Terapia dekompresyjna kręgosłupa to technika terapeutyczna, która polega na łagodnym rozciąganiu kręgosłupa, mającym na celu zmniejszenie nacisku na krążki międzykręgowe i stawy kręgosłupa. Proces ten może przyczyniać się do zwiększenia przestrzeni międzykręgowej, co w konsekwencji może zmniejszać nacisk na przepuklinę dysku i przylegające struktury nerwowe. W efekcie zmniejsza się ból, a pacjent odzyskuje większą swobodę ruchów.​

Przebieg badania

W badaniu klinicznym, na którym opiera się niniejszy artykuł, wzięło udział 31 pacjentów z przepukliną krążka międzykręgowego. Pacjentów podzielono na dwie grupy: grupa eksperymentalna, która przeszła terapię dekompresyjną oraz grupa kontrolna, która była poddana tradycyjnej terapii trakcyjnej. Obie grupy uczestniczyły także w ćwiczeniach stabilizujących mięśnie tułowia.

W trakcie badania mierzono wysokość dysków kręgosłupa na poziomach L4 i L5 oraz aktywność mięśni lędźwiowych za pomocą elektromiografii powierzchniowej (sEMG). Dodatkowo oceniano wskaźnik niepełnosprawności pacjentów w zakresie bólu lędźwiowego.

Wyniki badania

Wyniki badania wykazały, że terapia dekompresyjna kręgosłupa przyniosła znaczące korzyści w porównaniu do terapii trakcyjnej. W grupie eksperymentalnej zauważono istotne zmniejszenie wskaźnika przepukliny dysku, co wskazuje na poprawę stanu pacjentów pod względem zmniejszenia ucisku na krążki międzykręgowe. Co więcej, w grupie tej odnotowano także znaczną redukcję aktywności mięśni prostownika grzbietu, co jest korzystne, gdyż nadmierne napięcie tych mięśni jest często związane z bólem i dyskomfortem u pacjentów z przepukliną.

Wysokość dysków nie uległa istotnym zmianom ani w grupie eksperymentalnej, ani kontrolnej, co może wynikać z krótkiego czasu trwania badania oraz codziennego narażenia pacjentów na działanie grawitacji. Jednakże, istotna poprawa wskaźnika przepukliny krążka w grupie poddanej terapii dekompresyjnej potwierdza efektywność tej metody w leczeniu przepukliny krążka międzykręgowego.

Wnioski

Na podstawie przeprowadzonych badań można stwierdzić, że terapia dekompresyjna jest skuteczną metodą interwencji u pacjentów z przepukliną krążka międzykręgowego. Zmniejszenie nacisku na krążki międzykręgowe prowadzi do istotnego zmniejszenia bólu oraz poprawy funkcji mięśni lędźwiowych. Choć badanie nie wykazało istotnych zmian w wysokości dysków, to poprawa wskaźnika przepukliny wskazuje na korzyści płynące z dekompresji. W przyszłości, konieczne są dalsze badania, aby potwierdzić te wyniki na większej próbie pacjentów oraz na dłuższym okresie obserwacji.